Hij schonk ze aan het Groot Ziekengasthuis onder de voorwaarde dat 'de meester' van het ziekenhuis later op de sterfdag van zijn echtgenote altijd zal 'doen singen een misse van requiem'. Zijn vrouw overleed en werd begraven in de kerk van het gasthuis.

Goyaert besloot zijn leven te wijzigen: hij werd priester. In 1607 werd hij - toen hij schepen van de stad was - tot priester gewijd. Het stadsbestuur gaf hem bij gelegenheid van het opdragen van zijn eerste H. Mis een geschenk in natura, zoals dat ook werd opgetekend in de jaarrekening van de stad: „Heer Goyaert van Engelant, schepen, bij het doen van zijne eerste mis, den schepenstoel verlatende, een rijnschen wijn.” Het was gebruikelijk in die tijd dat Rijnse wijn werd geschonken als een soort relatiegeschenk door het stadsbestuur.

Goyaert startte een priestelijke loopbaan. Hij werd beneficiaat in de Sint-Jan en rector van het leprooshuis en later van het Groot Ziekengasthuis.

In 1616 voelde ook Goyaert zij einde naderen en hij maakte een testament. Hij liet grond en cijnzen (een soort hypotheek) na aan het Groot Ziekengasthuis en eveneens aan de nonnen van dit gasthuis. Hij wilde in de kerk van het Groot Ziekengasthuis worden begraven onder dezelfde zerk als waaronder zijn moeder en zijn vrouw reeds waren begraven.

In het testament herhaalde hij nog eens de schenking uit 1597 van de twee hoeven. Bovendien zal aan de zieken jaarlijks op zijn sterfdag worden uitgereikt 'gebraden des middaechs ofte potpasteye rijss met een oorkens wittebroot ende een portie wijns ende tsavonts rijss met een oorkens wittebroot'.

Bovendien moest de hospitaalmeester een maaltijd organiseren voor twee van de naaste vrienden van hem en zijn overleden echtgenote, de twee pastoors van het ziekenhuis, de meesters en 'de twee Juffrouwe nonnen... den siecken dienende'. Deze maaltijd werd voortaan jaarlijks opgediend.

Ook na 1629, al vonden er toen wijzigingen plaats. Vanaf dat jaar gebeurde dat voortaan jaarlijks bij het aanstellen van nieuwe regenten en regentessen. De maaltijd werd toen gebruikt door deze bestuurders, de drie medicijnmeesters, de wondheler, de ziekentrooster en vier bloedverwanten van Van Enghelant en zijn vrouw. Toen in 1774 de laatste bloedverwanten van Van Enghelant overleden waren, kwamen er enkel nog familieleden van zijn overleden echtgenote naast de bestuurders en 'de top' van het ziekenhuis.

In 1772 werd door het Bossche stadsbestuur (die de rekeningen van het Groot Ziekengasthuis controleerde) voortaan bepaald dat er slechts honderd gulden voor mocht worden uitgetrokken: kennelijk liepen de kosten van deze maaltijd erg hoog op! Drie eeuwen na de dood van Goyaert werd de jaarlijkse maaltijd niet meer gehouden., maar, zo schreef Van Sasse van Ysselt in 1914, 'voor het geld dat daarvoor bestemd was, drinken thans de Regenten der Godshuizen op hunne vergaderingen een glas wijn'.